In dit boek beschrijft Dirk Bracke het leven in een Waaslands dorpje bij de Nederlandse grens tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sint-Niklaas en Antwerpen liggen vlakbij, maar toch ver genoeg om in die tijd bijna exotische plekken te zijn waar het leven helemaal anders is. In drie delen en een epiloog schildert de verteller het wedervaren van Victor en zijn zus Tilleke, tijdens een periode die voor veel kinderen niet alleen maar ellende betekende. Er was altijd te weinig te eten, dat wel, maar smokkelen, de oorlogsbewegingen en de geheimdoenerij vormden toch een kleurrijk decor voor een enigszins saai en eentonig dorpsleven. Het was een tijd waarin de kindertijd voor de meesten stopte op hun 14e, na het achtste leerjaar van de lagere school, waarna ze de volwassenheid intraden, met de nadelen en de voordelen vandien. Dat is ook wat Tilleke ondervindt wanneer ze bij boer Louis gaat werken. Een pluspunt is dat ze elke dag voldoende te eten krijgt en af en toe wat meebrengt naar huis. Ook daar is het niet allemaal kommer en kwel: vader gaat werken en smokkelt 's nachts. Een tweede varken ? je mag er maar één bezitten ? moet verborgen worden in de duiventil. Het gezin wordt echter verraden. Dan wordt Tilleke verliefd op de verkeerde jongen: Ulrich, een Duitse soldaat, die als grenswachter in het dorp wordt gestationeerd. Ulrich is zijn linkerhand kwijtgeraakt door toedoen van een scherpschutter, en hij beseft dat hij geluk heeft gehad. Hoe sterker de toenadering, hoe sterker ze beseffen dat ze afstand zullen moeten nemen. Wanneer de Duitse soldaten op de vlucht slaan, wordt Ulrich neergeschoten. Vijfenzestig jaar later overdenkt de jarige Tilleke haar leven en vraagt ze zich af hoe alles anders had kunnen zijn. Niet dat ze ontevreden of ongelukkig is geweest, maar er ontbrak altijd één iemand: Ulrich.

De lezer wordt heel snel het verhaal ingezogen. Met enkele pennentrekken brengt de verteller ons naar het Waasland en naar de boeiende jongenswereld van de eerste oorlogsjaren. Hij typeert de tijdsgeest uitstekend: het is oorlog, de meesten moeten knokken om de eindjes aan elkaar te knopen, er is de collaboratie, en er wordt gesmokkeld over de grens met Nederland. Wie de macht heeft, kan oogluikend presentjes uitdelen en toelaten wat eigenlijk niet mag. Na de oorlog volgen de represailles van het verzet, waaronder ook het hoofdpersonage, de "moffenhoer", te lijden heeft. Men ontdekt wie met wie samenwerkte, wie in het geheim mensen hielp en wie geld verdiende en dat ? zoals boer Louis ? sluw wist goed te maken door een werkweigeraar te verbergen.

Mijn lieve vijand is een mooie, evenwichtige historische roman, met een herkenbaar en waarachtig decor, voor lezers vanaf 13. De personages evolueren en ondergaan vaak het lot dat hen te wachten staat, maar dat niet onontkoombaar is. Nee zeggen kan immers wel degelijk, hoe moeilijk dat vaak ook is. We ontmoeten dan ook personages die verstandige, geloofwaardige keuzes maken. Het boek vertelt ze over loyaliteit tegenover de familie en het eigen dorp, maar ook over verliefdheid. Dirk Bracke hanteert bij dat alles bovendien een voortreffelijke, vaak beeldende taal. [Walter Schoonbaert]

Tilleke en haar jongere broer Victor wonen in een dorp dicht bij de Nederlandse grens. België is bezet door de Duitsers en de oorlogsomstandigheden werken verschillend door in de levens van beide kinderen. Voor de 10-jarige Victor betekent oorlog in de eerste plaats spanning: er stort een Engels vliegtuig neer en hij mag met vader mee op smokkeltocht naar Nederland. De 15-jarige Tilleke wordt verliefd op Ulrich, een Duitse soldaat. Haar dorpsgenoten kijken er met afkeuring naar; ook Jo, die zelf een oogje op Tilleke heeft. De gebeurtenissen worden chronologisch in twee delen verteld vanuit het perspectief van Victor (1941-1942) en Tilleke (1943-1944). Het derde deel (1945) beschrijft hoe de nu 14-jarige Victor na de bevrijding zijn zus waarschuwt voor een naderende afrekening. In het laatste deel blikt Tilleke als 81-jarige terug. De Vlaamse auteur vertelt erover in een eenvoudige, directe stijl met veel dialogen. Grote letter, ruim opgemaakte bladspiegel, kussend paar om het omslag. Vanaf ca. 13 jaar.