Wanneer een jongetje een woedeaanval krijgt, pakt zijn vader hem vast om hem nooit meer los te laten. En dat mag je letterlijk nemen. Vanaf dan slapen ze niet alleen samen, maar ook bij het wandelen, fietsen, van de glijbaan, op de trampoline, schommelen, altijd en overal zijn ze aan elkaar vastgekluisterd. Tot het jongetje opnieuw boos wordt en zijn vader hem zachtjes lost.

Het genieten van dit prentenboek begint al bij de prachtige citroengele linnen cover, waarop zowel het jongetje als de in spreektaal geformuleerde titel je toeschreeuwen. Het doorgetrokken palet van geel, groen, en blauw, met een spatje fuchsia hier en daar blijft een feest voor het oog. Kaal zijn de bladzijden geenszins, maar er is weinig wat je afleidt, zodat je volle aandacht naar die twee figuren gaat. Met een vader die reusachtig lijkt, en dan ook doorloopt over een dubbele pagina wanneer nodig, of driedubbel gevouwen over zijn zoon wandelt, wat uiteraard grappige beelden oplevert. De expressie van het jongetje spreekt boekdelen, de evolutie van zijn gevoelens door het boek kan je er perfect van aflezen. De liefde van de vader spat eveneens van de bladzijden. Ontroerend is het om te zien hoe hij zijn zoontje helpt de driftbui te verwerken door hem stevig vast te houden, niet kwaad te worden maar heel geduldig liefde te tonen. De gesprekken, vanuit het standpunt van de jongen geschreven, zijn heel eenvoudig geformuleerd en bijzonder realistisch.

'Op een dag was ik boos, zo boos, zo vreselijk boos dat mijn vader besloot mij vast te pakken en nooit meer los te laten.' Zo opent Lamelos, een verrassend prentenboek van Gideon Samson en Milja Praagman. De vader neemt zijn besluit nogal letterlijk. Hij vouwt zijn benen om zijn boze zoon en sluit hem liefdevol in zijn armen. 'Lamelos', schreeuwt de jongen. Maar vader piekert er niet over.

Na een tijdje merkt de zoon hoe zijn 'razende boos een ietsjepietsje minder razend' wordt. Het kruipt langs zijn borst en buik en zakt door zijn benen naar beneden. Daar wiebelt hij het laatste boos van zijn tenen af. Maar loslaten, ho maar.

Op de tekeningen die volgen zie je wat er dan gebeurt: vader en zoon lopen verstrengeld door het gras, de lange benen van de vader slepen erachteraan.Gideon Samson houdt ervan om absurde situaties ver door te voeren, zo liet hij al zien in zijn Gouden Griffel-boek ZEB. Daarin gebeuren vreemde dingen: er zit plots een zebra in de klas, een vader is allergisch voor de kleur oranje, een meisje zeurt om een leeuw voor haar verjaardag, terwijl ze thuis al een gazelle heeft.

Het is volstrekt onlogisch, maar de surreële situatie wordt zo vanzelfsprekend gepresenteerd, dat je als lezer even wankelt. Ook aan Zilveren Penseel-winnaar Milja Praagman is ontregeling wel besteed, zie haar recente prentenboek OOZ. Daarin gaan vogel Mereltje en haar papa naar de 'OOZ', een omgekeerde ZOO, om mensen te kijken.

Een prima match dus, deze schrijver en tekenaar. Samson schrijft helder en treffend, de warme, expressieve illustraties van Praagman vullen dat perfect aan.

De benen van de vader slierten omhoog op de glijbaan en het wippaardje, ze vormen steeds veranderende figuren. Met twee streepjes krijgt het boze jongetje een bijna duivelse mimiek, als hij in een plas stapt en opnieuw razend wordt.

Voor in Lamelos verwijzen de makers met een citaat naar Mijn vader (1994), een iconisch boek van Toon Tellegen en Rotraut Susanne Berner, over een vader die alles kan, en die in de verbeelding van zijn zoon tot mythische proporties uitgroeit.

Als je Lamelos een kwartslag draait, zie je aan het einde van het verhaal een verwijzing naar de cover van dit boek. Praagman tekent een reusachtige vader, leunend tegen de muur. 'Los', roept vader, en dan loopt de jongen langs zijn benen omlaag en zoekt zijn weg naar beneden.

Lamelos is een origineel en sterk prentenboek over emoties, die bij peuters en kleuters soms heftig oplaaien. Maar ook over de onvoorwaardelijke liefde en toewijding van een ouder. Op de laatste bladzijde is de boosheid van de jongen verdwenen en kun je opgelucht ademhalen. Na elke boze bui schijnt gelukkig weer de zon.