In Avontuur in Petagonia beleven kat Catlin, hond Doxy en konijn Ears een fijne namiddag op het eiland Petagonia. Elke van de Zoobles-knuffels heeft zijn favoriete tijdverdrijf. Zo houdt de ene van zingen, de ander van bomen water geven of nog een ander van spelen met een bal. Maar ook met zijn drieën weten ze zich te vermaken. Hun favoriete gezamenlijke spel is tikkertje, waarbij ze dan als echte ballen achter elkaar aanrollen. Maar ook Zoobles zijn niet onvermoeibaar. Na een lange dag spelen is het tijd om in hun 'habitat' te kruipen. Wat zullen ze morgen allemaal beleven?
Het verhaal kent weinig samenhang en een warrige verhaallijn. Allereerst wordt Petagonia beschreven, gevolgd door een beschrijving van de afzonderlijke Zoobles. Daarna heeft Lana Edelman een totaal nieuw aspect van het verhaal proberen samen te vatten op drie pagina’s: Catlin verandert in een bal en rolt een boom uit, waarna ze met een sprong op haar habitat belandt en haar gewone gedaante weer aanneemt. Deze scène wordt gevolgd door een beschrijving van de afzonderlijke bezigheden van iedere Zooble, waarna de pluizige wezens gezamenlijk spelen. Hierbij wordt opnieuw verwezen naar het feit dat Zoobles als balletjes kunnen rollen. Tot slot eindigt het boek met het cliché dat de Zoobles moe zijn van al dat spelen en dat het tijd is om in hun habitat te kruipen. 
Het verhaaltje heeft weinig te bieden en is louter ontspannend. De tekst is eenvoudig en bevat weinig uitdagende woordenschat, op enkele woorden als 'hartenlust', 'dribbelt' en 'helderroze' na. De zinnen zijn kort; vaak bestaan ze uit één woord ('Plop!', 'Hallo!', 'Hop!', 'Let op!' 'Kijk daar!'). Daarnaast zijn er beschrijvingen van een verteller, maar dialoogjes ontbreken.  
Ook de vormgeving is niet bijzonder aantrekkelijk. Er is gekozen voor een neutraal, groot lettertype dat telkens op dezelfde manier boven de prenten geplaatst is. De paginagrote illustraties zijn gemaakt op de computer. De prenten zijn kleurrijk, maar ogen erg druk.
De Zoobles zijn een nieuwe hype. Naast meerdere boeken is er ook veel andere merchandising rond beschikbaar. Het fenomeen spreekt kleuters aan omdat de prenten kleurrijk zijn, Zoobles aanwezig zijn in het dagdagelijkse leven van jonge kinderen en de knuffels zorgen voor een bepaalde aaibaarheidsfactor. Niettemin geen bijster goed boekje, want de verhalen zijn niet verrijkend. [Sharon Van de Weyer] Verberg tekst

In fantasieland Petagonia wonen de Zoobles, wonderlijke wezentjes die zich tot balletje kunnen oprollen en in Happitats wonen, een soort plastic kuipjes. Onderscheid moet gemaakt worden tussen Doxy de hond, Catlin de kat en Ears het konijn. Beestjes die vrijwel identieke extreem grote hoofden hebben met bolle flitsende ogen. De figuurtjes beleven dagelijkse dingen en spelen graag tikkertje. Onbeduidend verhaaltje waarin de begeleidende tekst in een grote schreefletter is gedrukt en de vrolijk gekleurde illustraties afbeeldingen zijn van de uitgebreide lijn speelgoedfiguurtjes die in de handel zijn. Fleurig, kleurig kijkboekje dat goed gemist kan worden. Tegelijkertijd verscheen over de Zoobles in een iets andere opzet het prentenboek 'Wie helpt Waddles?'*. Vanaf ca. 3 jaar.