Het vuur van Marguerite begint wanneer James Jack Wright op een winterochtend in de sneeuw het levenloze lichaam van de 94-jarige Marguerite Deo vindt. James kan maar niet begrijpen waarom Marguerite, die ondanks haar hoge leeftijd volledig bij haar verstand was, in de ijzig koude winternacht haar woning verlaten heeft. Met haar dood verliest James zijn enige familielid. Deze ontdekking wordt voorafgegaan door een proloog waarin de dode zelf beschrijft hoe ze neerligt op de koude harde grond en hoe een vogel aan haar begint te pikken. En Elizabeth Inness-Brown laat Marguerite opnieuw aan het woord, nadat James Jack, die haar sinds zijn kindertijd 'tante' noemt, om voor de lezer nog onbekende redenen haar dood voor de politie en autoriteiten verborgen houdt. Doorheen het lange leven van Marguerite Deo vertelt de auteur een geschiedenis die teruggaat tot de periode van de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog, en verder tot de jeugd van Marguerite, op een afgelegen eiland in New England aan het begin van de 20e eeuw. Marguerite vertelt hoe ze toen ze vierenzestig was, 'tante' werd van de vierjarige James, nadat zijn ouders allebei omkwamen bij een ongeluk op het meer. Voor Marguerite betekent dat een verlaat soort moederschap. De omstandigheden van die adoptie worden doorheen het boek langzaam onthuld. Op dezelfde manier wordt ook stukje bij beetje onthuld waarom Marguerite als pril meisje van 15 het eiland verlaten heeft. Geen vrijwillig vertrek, maar weggezonden door haar ouders omwille van een onecht kind. Na de dood van haar ouders keert ze terug naar het eiland om hun erfenis in ontvangst te nemen. Dat heeft haar reputatie bij de eilandbewoners geen goed gedaan. Marguerite is dan 52 en verbitterd.

Het vuur van Marguerite is een sterk en knap verteld verhaal over familiegeheimen en over een verboden liefde. Een sterke roman die een ruim lezerspubliek verdient. [Geert Swaenepoel] Hide text

Een liefdesroman, maar geen doorsnee. In feite komt elke vorm van liefde in dit verhaal aan de orde: de eerste liefde van een heel jong meisje dat van niets weet; de liefde van een oudere vrouw voor een kleine jongen, die ze adopteert; de liefde tussen twee vrouwen. Het lijkt nogal veel allemaal, maar het wonderlijke verhaal klinkt toch logisch en reëel, al lijkt dit een contradictie. Het verhaal wordt door verschillende ik-figuren verteld en dat maakt het de lezer soms wat moeilijk. Het is een boek om geconcentreerd te lezen. Maar als je eenmaal in het verhaal zit, vraagt het om in één ruk te worden uitgelezen. En, afgezien van het feit dat de verschillende mensen de aandachtige lezer echt zullen boeien, is ook het taalgebruik een werkelijk genoegen. Sober en toch beeldend. Nergens worden de liefdesscènes hinderlijk sentimenteel of afgezaagd. Juist door het rechtstreekse weergave ervan, winnen ze, die liefdesscènes. Gewoon een prachtig debuut van Amerikaanse schrijfster (1954) die tot dan korte verhalen schreef. Paperback; vrij kleine druk. Hide text