Het debuut van Gaia Coltorti — slechts zeventien toen ze dit schreef — ademt de zomer. We volgen twee verliefde Italiaanse tieners, Selvaggia en Giovanni, die hun vakantiedagen slijten in pittoreske pizzeria’s en trattoria’s, op zonovergoten terrasjes omringd door bloemen in terracotta potten, of aan het Gardameer. Voor het overgrote deel is Chemische affiniteiten dan ook licht als het spreekwoordelijke veertje waarmee Giovanni zijn geliefde zo vaak vergelijkt. Het onderwerp dat Coltorti’s roman centraal stelt, is nochtans behoorlijk zwaar. Giovanni en Selvaggia zijn namelijk broer en zus. De tweeling groeit gescheiden op — hij in Verona bij hun vader, zij in Genua bij hun moeder 3 zodat ze elkaar pas leren kennen als hun ouders zeventien jaar later opnieuw gaan samenwonen.
Coltorti maakt er geen geheim van dat ze haar debuut entte op Romeo & Julia. Het motto van Chemische affiniteiten is ontleend aan Shakespeares meesterwerk, de roman speelt zich af in Verona, en Giovanni werpt het herkenbare citaat ‘a rose by any other name would smell as sweet’ in de strijd wanneer hij Selvaggia wil overtuigen van het feit dat zijn achternaam — die hij uiteraard met haar deelt — hun relatie niet in de weg hoeft te staan. Een minder aangename bijwerking van zo’n zestiende-eeuwse inspiratiebron is merkbaar in de stijl van Coltorti’s jij-vertelling, die soms neigt naar het pathetische of zeemzoete. De verteller vloekt hartstochtelijk, roept de goden aan en prijst Selvaggia met beschrijvingen als ‘Zij die jouw Psyche met de oneindige luchtigheid was, jouw sensueelste Lesbia […], de in zichzelf gekeerde Daphne die geurt naar rozen’ — al wordt dat effect wat getemperd door sarcastische tussenwerpsels als ‘Jezus’ of ‘Kijk nou toch. Een Romeo van deze tijd.’ Shakespeares stuk krijgt wel een gewaagde update terwijl verboden affaires tussen leden van twee rivaliserende families niet langer ‘van deze tijd’ zijn, doen die tussen leden van eenzelfde familie nog steeds huiveren.
De incestueuze relatie tussen Giovanni en Selvaggia wordt echter niet gedemoniseerd. Ze zijn allebei kameleons: zij brengt hem in verwarring met haar grillen en plotse stemmingswisselingen (die de lezer evenmin kan peilen omdat we het verhaal vanuit Giovanni’s standpunt bekijken), maar ook haar broer krijgt een caleidoscopisch karakter: ‘Giovanni, alias Giovi, wie is dat nou echt?’ Giovanni transformeert tot Johnny en kan zo een relatie met zijn eigen zus beginnen. Het terugkerende beeld van het bloed dat ze delen dient dan ook eerder als symbool voor de natuurlijkheid van hun liefde. Bovendien zondert het koppel zich af; alleen ‘de parents’, zoals er in de vertaling vreemd genoeg naar hun ouders wordt verwezen, verschijnen regelmatig ten tonele. Op die manier blijven negatieve reacties van de boze buitenwereld grotendeels buiten beeld. Maar dit geluk blijft niet duren. De terugblikken in jij-perspectief, in combinatie met het onheilspellende ‘Weet je nog?’ dat steeds terugkomt, doen vanaf het begin vermoeden dat de roman een tragische wending zal nemen. Het besef dat de liefdesrelatie van de tweeling niet ongestraft kan blijven sluimert op de achtergrond en wekt nieuwsgierigheid naar het resultaat van hun ‘chemische affiniteit’. [Lies Xhonneux] Hide text

De 18-jarige tweeling Giovanni en Selvaggia groeien na een vroegtijdige scheiding van hun ouders ver van elkaar op, de jongen bij zijn vader en het meisje bij haar moeder. Na jaren komen de ouders weer tot elkaar en gaan zelfs weer samenwonen. Tussen broer en zus ontstaat direct een hechte band die zich snel ontwikkelt; ze worden verliefd op elkaar en worden elkaars geliefden. Ze doorlopen alle stadia van een verliefd stel; het taboe op hun liefde maakt hun band alleen maar sterker. De stad Verona vormt het decor van hun geschiedenis, net als bij Romeo en Julia. Er wordt een duidelijk verband gelegd met de onmogelijke liefde van die twee. Deze roman is een grote prestatie voor de 17-jarige schrijfster. Zij balanceert wel regelmatig op de rand van de geloofwaardigheid, maar slaagt er toch goed in een overtuigend beeld te geven van een verboden liefde. Ze doet dat in een frisse, dynamische stijl en dat maakt het tot een eigentijds geheel. Kleine druk.