Wat zit je thuis altijd te doen?
De BiB in gesprek met Willy Berckmoes
Het beste bewijs dat het als zeventigjarige helemaal niet nodig is om in je zetel te blijven hangen, zit voor mij. In onze reeks VrijVerhaald praat ik deze keer met Willy Berckmoes, een man in topvorm, altijd in de weer en onderweg. Die actieve levensstijl zal al snel de rode draad blijken te zijn doorheen het gesprek. Willy kwam enkele jaren geleden als vrijwilliger in de bib terecht via Veerle Merckx, nog zo’n duiveltje-doet-al én een vorige praatgast bij VrijVerhaald. Van zodra de eerste vraag is gesteld, steekt Willy enthousiast van wal. Anderhalf uur later vraag ik me verwonderd af of er wel degelijk maar 24 uur in een dag zijn.
Willy is geboren en getogen in Sint-Gillis, maar voor de liefde week hij uit naar Lebbeke. Bijna dertig jaar woonde hij daar met Jo, toen én vandaag nog altijd zijn beste maatje. ‘Vijftig jaar zijn we getrouwd.’ Willy lacht. ‘Wij spreken dikwijls af via sms. Net als ik weet Jo haar dagen goed te vullen, onder andere met badminton, wandelen en als vrijwilliger bij Kind & Gezin.’
Willy en Jo spelen nog altijd badminton, en vroeger speelde hij met zijn zoon. Die werd ooit universitair kampioen, klinkt het fier. ‘Die kleine is daar mee opgegroeid. Actief zijn én een sterke competitiedrang … het zit in het bloed van vader en zoon.’
‘Lebbeke, ik heb daar nooit zo graag gewoond,’ vertrouwt hij me toe. ‘Voor alle activiteiten gingen we liever naar ‘t Stad.’ Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat Willy en Jo vandaag opnieuw thuis zijn in Dendermonde.
Onder de mensen
Buiten komen, onder de mensen zijn. Het is Willy’s lange leven. ‘Ik word gedreven,’ zegt hij, ‘wat zit je tenslotte altijd thuis te doen?’ En dus is de voormalige competitiespeler vandaag nog steeds actief in het volleybal als scheidsrechter. ‘Er zijn weekends dat ik maar liefst drie matchen moet gaan fluiten. Het komt voor dat ik dan de hele provincie doorkruis.’ Hij glimlacht. ‘Da’s echte liefhebberij, want voor het geld hoef je het zeker niet te doen. Niet te verwonderen dat er een nijpend tekort aan scheidsrechters is.’
Badminton, volleybal, drie keer per week naar de fitness en altijd met de fiets onderweg naar zijn vrijwilligerstaken in de Bib, het vaccinatiecentrum of bij de buitenactiviteiten van de toeristische dienst. Beweging als leidraad, maar daarnaast engageert Willy zich ook in het verenigingsleven. Hij is voorzitter van de Natuurvrienden Dendermonde en vertegenwoordigt de vereniging in het Forum Cultuur.
Boekenwurm van huis uit
Van jongs af aan vertoefde Willy thuis tussen de boeken. ‘Pa was een geweldige boekenwurm. We waren dan ook kind aan huis in de bib. We gingen niet zozeer voor de fictie, voor pa waren het meer oorlogsboeken, voor mij liever geschiedkundige werken en aardrijkskunde.’ Dat had zijn effect op school. Willy was ‘een topleerling’ in beide vakken. Die interesse blijft. Hij geeft meteen ook twee aanraders mee: ‘De Bourgondiërs’ van Bart van Loo en ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. ‘Ik heb veel respect voor auteurs die zich zo verdiepen in dergelijke thema’s. Ik pak er dan ook regelmatig naar terug.’ Hij maakt meteen ook een kleine kanttekening. ‘Wist je dat er blauw bloed door mijn aders stroomt? In een ver verleden stam ik af van de adellijke tak Berckmost Marivoet.’ Hij lacht. ‘Het levert me niks op, maar het is wel leuk om te weten.’
Bib aan Huis
Als vrijwilliger in de bib is Willy vooral op zaterdag aan de slag met het wegzetten van de ingeleverde materialen. ‘Da’s goed om uw alfabet te oefenen.’ Daarnaast is de sportieveling regelmatig op pad binnen de dienstverlening Bib aan Huis. Leden van de bib die om welke reden dan ook minder mobiel zijn en niet ter plaatse raken, kunnen hun uitleenverzoeken doorgeven aan hun persoonlijke vrijwilliger. Dat is precies wat Willy doet. Hij kiest de boeken en levert ze bij zijn ‘klant’ thuis af. ‘Niet altijd even makkelijk,’ benadrukt hij. ‘Vaak zijn de richtlijnen bijzonder precies. Dat gaat niet alleen over favoriete schrijvers, maar soms zelfs over hoe ver alinea’s mogen inspringen. Maar ik doe het graag.’ Daar is de volgende lach al. ‘Af en toe krijg je zelfs snoeperij toegestopt.’
Het goede leven
Het gesprek loopt op zijn einde, maar niet voor Willy zijn regelmatig bezoek aan de ‘Justice’ of taverne ‘Tijl’ vermeldt. ‘Ik ben een enorme liefhebber van een goeie espresso. Die ga ik daar dan drinken, terwijl ik de krant lees.’ En daarna is het alweer op naar de volgende activiteit, al slaat hij zijn powernap na het middagmaal raar of zelden over.
Het is duidelijk, Willy houdt van het goede leven. Een man in balans, een zeventiger die geniet met volle teugen.
Bedankt Willy, voor het aangename gesprek.
Tot in den draai!
Interview & tekst: Betty De Boeck