Afgelopen jaar was Ramsey Nasr de stadsdichter van Antwerpen. Die aanstelling was al van in het begin omstreden, aangezien het niet meteen vanzelfsprekend was dat de Palestijn Nasr een Vlaamse (om niet te zeggen: Vlaams-nationale) stad zou vertegenwoordigen. Met de publicatie van deze prachtige bundel is deze kritiek alleszins in de kiem gesmoord. De bundel Onze-lieve-vrouwe-zeppelin opent met een afdeling 'Stadsgedichten'. Het zijn gelegenheidsverzen, geschreven in opdracht, waarin de stad een centrale rol speelt: naar aanleiding van de opening van de nieuwe stadsbibliotheek, van de racistische dreigbrieven aan zaakvoerder Remmery (geen echte Antwerpse kwestie, maar kom), de Zoo, de huldiging van Wannes Van de Velde... Nasr gebruikt die elementen ten volle in zijn poëzie, maar tegelijk tovert hij die anekdotische gegevens om tot bijzonder fraaie verzen. Dat ligt allereerst aan het grote beeldende en muzikale talent van de dichter, kwaliteiten die reeds in zijn eerdere werk de aandacht trokken. In zijn lange gedichten weet Nasr tal van klanken te laten horen, te spelen met ritme en beelden. Daarenboven houdt hij ervan om historische verhalen en mythische gebeurtenissen te vervlechten met de actualiteit, en vooral om in zijn lyriek tal van figuren een volstrekt eigen stem te geven. Daardoor wordt zijn lyriek kameleontisch, maar tegelijk weet de dichter goed de touwtjes in handen te houden van begin tot einde. Zijn fascinatie voor de kleine, haast onopgemerkte kanten (decors en feitjes maar ook daklozen en illegalen) vormt daarbij een duidelijke meerwaarde doordat extra reliëf in deze poëzie ontstaat. Al die gegevens komen op magistrale wijze bij elkaar in het tweede deel van dit boek, het cahier rond de letter V dat Nasr maakte in het kader van Antwerpen Boekenstad. Centraal staat hier het beeld van de zeppelin die zich over de stad beweegt en daarbij de grenzen van tijd en ruimte moeiteloos overstijgt. Ook hier is sprake van een ware roes van de taal, zonder dat de dichter echter ook maar een moment zijn boodschap van grote menselijkheid en respect voor de wereld uit het oog verliest. Nasr is, wat men er ook mag van denken, ten volle een seigneur en een sinjoor. [Dirk De Geest] Masquer le texte

Het is een gewoonte de teksten van elke stadsdichter van Antwerpen te bundelen. Na Tom Lanoye is het nu de beurt aan de al bijna vijftien jaar in de Sinjorenstad zetelende Ramsey Nasr (Rotterdam, *1974). Het is een rijk en afwisselend boek geworden met behalve zijn tien als stadsdichter gemaakte lange verzen, een extra cyclus genaamd ‘de Z’, alsmede nawoord, toelichtingen en een verantwoording bij de vele opgenomen historische foto’s. De teksten zijn met hun voluptueuze vocabulaire, kritische kijk, rusteloze taalspelletjes en originele humor direct te herkennen als van Nasr, die voor deze gelegenheid zijn taal soms, zij het met wisselend succes, op het vette Antwerpse dialect entte: “gij schoon, schoon toeffeling gij / van de malkontenten / van sentimentele generaals / van blazen en cenakels / en van soi-disante flaminganten”. Hoewel het de bedoeling was het boek een groter bereik te geven dan de opdracht gevende stad, is het dermate doordrenkt van lokale verhalen, voorvallen en sfeer dat dit voornemen niet uit de verf komt. Buiten de provincie Antwerpen is de uitgave vooral boeiend voor Nasr-fans. Masquer le texte