1. Midzomermoord – Henning Mankell
Ik heb er deze uitgekozen maar het zou evengoed een andere Scandinavische thriller kunnen zijn.
Scandinavische whodunits hebben over het algemeen een broeierige, donkere sfeer die je op het puntje van je stoel doen zitten.
De omgeving en de landschappen worden op een haast tastbare manier beschreven. Je waant je zelf op de weidse heuvels van het Scandinavische platteland of in de groezelige steegjes van de stad.
Kiezen voor Mankell is uiteraard ook oneer doen aan nog vele andere Scandinavische auteurs. Camilla Lackberg, Arne Dahl, August Strindberg,… je vindt ze allemaal terug in de bib!
2. Three billboards outside Ebbing, Missouri – Martin McDonagh
Wat een pareltje is me dit! Na de verkrachting van en de moord op haar dochter blijft een alleenstaande moeder maanden in het ongewisse. Omdat de politie geen actie onderneemt, zet ze drie huizenhoge reclameborden op de openbare weg waarin ze de lokale sheriff tot de orde roept. Commotie verzekerd! Het thema van de film is alleszins geen lachertje maar toch is er afwisseling tussen een lach en een traan.
Hoofdrolspeelster Frances McDormand zet een fantastische prestatie neer, je voelt gewoon haar verdriet en pijn en op het einde kan je alleen maar deemoedig het hoofd buigen voor zoveel vergevingsgezindheid.
3. West Side story – Robert Wise
Musicals, geen idee of ze nog in zijn maar ik vind ze fantastisch. Vooral de musicals uit de jaren ’50 en ’60 blijven mij bij.
Een goeie tweede is ‘Singing in the rain’ en een behoorlijke derde is ‘An American in Paris’.
Het universele verhaal van Romeo en Julia wordt in West Side Story voortreffelijk verteld, de muziek van Leonard Bernstein is daar uiteraard niet vreemd aan.
De legendarische beginscène tussen ‘the Jets’ en ‘the Sharks’ is indrukwekkend, je voelt dan al dat het nooit goed komt tussen de twee bendes. Spijtig voor Maria en Tony!
4. The Wind - Warren Zevon
Deze cd is de laatste cd die Warren heeft gemaakt. Net voor de opnames kreeg hij de diagnose van terminale longkanker en dat is te horen in de songs.
Je hoort dat dit een stervende Warren is die wanhopig bezig is met ‘knocking on heaven’s door’. Stuk voor stuk zijn de songs doordrongen van terugkijken naar verloren liefdes, zacht verdriet en uiteindelijk ook berusting.
Het klinkt misschien wat morbide maar ik schrijf soms op rouwkaartjes de volgende zin: ‘When you get up in the morning, and you see that crazy sun, keep me in your heart for a while, there's a train leaving nightly called "When all is said and done", keep me in your heart for a while’. Ik hoop dan altijd dat mensen troost vinden in deze zin.
5. Shine - Daniel Lanois
Ik heb het voor singer-songwriters en Daniel Lanois is een van mijn favorieten (naast nog 100 anderen). Een zanger en zijn gitaar, dat is de meest minieme en intieme bezetting maar soms zo veel mooier dan een volledig orkest.
Zijn gitaarspel is heel herkenbaar, maar het zijn ook hier weer de teksten die een gevoelige snaar raken. Ik heb een mateloze bewondering voor mensen die treffend een bepaald gevoel kunnen weergeven.
Een zin als ‘Sometimes I want to take a pill and hide, sometimes I want to shut down and ride, and go where no man should go.’ Geef toe, zo hebben we ons toch allemaal al eens gevoeld?